Aangezien zuurstof een cruciale rol speelt in de werking van ons hele lichaam, zijn de effecten van hoogte ontzettend divers. Dit zijn de belangrijkste lichamelijke reacties bij blootstelling aan hoogte:
- Hyperventilatie: Sneller en dieper gaan ademen om te proberen het zuurstoftekort op te vangen.
- Een daling van de hoeveelheid zuurstof in het bloed (hypoxie) en dus de zuurstofopname in het lichaam. Hierdoor daalt het uithoudings- en recuperatievermogen.
- Een stijging van de sub maximale hartslag en een lichte daling van de maximale hartslag.
- Een minder goed geheugen, slechter slapen, een tragere reactietijd, … (bij langere blootstelling).
- Een groter verbruik van koolhydraten (suikers) ten opzichte van vetten.
- Een snellere productie van melkzuur in de spieren vergeleken met zeeniveau.
- Een verhoogde werking van hormonen, zoals adrenaline.
De voornaamste aanpassingen van het lichaam op zuurstoftekort zijn ten eerste een stijging van de hematocriet, dat is het aantal rode bloedcellen in het bloed. Dit op voorwaarde dat het lichaam voldoende voedingsstoffen zoals ijzer uit de voeding kan opnemen.
Ten tweede verbetert de zuurstofopname in het lichaam dankzij een efficiëntere ademhaling en een beter zuurstofgebruik in de spieren, op voorwaarde dat er intensief getraind wordt op hoogte.
Dit artikel is gepubliceerd in het Running.be magazine.
