Een weekendje Blankenberge, een trektocht over Antarctica of een tocht per kameel doorheen de Sahara. Het hoeft weinig uitleg dat bepaalde reizen iets meer voorbereiding vergen dan andere. Expeditiereizen vragen tijd. Zeker in voorbereiding.
Grenzen verleggen
Nico Verdoes is piloot bij een grote luchtvaartmaatschappij en beklom begin februari 2013 de Kilimanjaro, met zijn bijna 6000 meter de hoogste berg van Afrika. “Die berg lachte al jaren naar mij als ik er voorbijvloog. Tegen mij co-piloten zei ik vaak dat ik de Kilimanjaro, het dak van Afrika, ooit wou beklimmen.” Na een lange vlucht naar Tanzania kreeg hij van de werkgever vijf dagen rust ter plaatse vooraleer de terugvlucht plaatsvond. Rust kon je het moeilijk noemen, want die vijf dagen gebruikte hij om samen met twee vrienden de klimtocht te ondernemen. “Vijf dagen is het absolute minimum. We mochten geen problemen krijgen of we konden de top vergeten.”
Nico Verdoes is een sportief man die geregeld lange afstanden loopt, maar hij besefte dat er meer nodig was dan een goede basisfysiek om aan de expeditie te beginnen. Hij begon lange afstanden te wandelen en zocht hoogtes om te oefenen. “Kilometers afleggen en meer dan dertig keer over hoge duinen stappen. Ideaal om spiermassa te kweken.” Daarnaast verloor hij in drie maanden zes kilo en dronk hij geen druppel alcohol. Toch besefte hij al snel dat die zaken niet zijn grote vijand zouden worden. “Op internet ga je uiteraard veel opzoeken”, vertelt Verdoes. “En dan kom je bij hoogteziekte. Vijand nummer één van bergbeklimmers.”
Hoogteziekte ontstaat doordat de luchtdruk daalt naar mate men stijgt en bijgevolg ook de zuurstof in de ingeademde lucht. Minder zuurstof in het bloed zorgt ondermeer voor onaangename symptomen als hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en oververmoeidheid. Bij ernstige vormen is er maar één oplossing: dalen.
Verdoes voelde de bui al hangen en ging op zoek naar een oplossing. Hij kwam terecht bij een Belgisch bedrijf dat gespecialiseerd is in hoogtetenten. “Op advies ging ik thuis een maand lang in een hoogtetent slapen waar zuurstofarme lucht wordt ingeblazen. Je kan de tent instellen op hoogte. De eerste dagen stel je in op 2000 meter en systematisch verhoog je kunstmatig de druk waardoor je lichaam rustig kan aanpassen aan zuurstofarme lucht. Die tent was mijn redding want tijdens de beklimming had ik nergens last van. Mijn twee kameraden daarentegen hadden het wel te pakken.”
Eveneens belangrijk bij de voorbereiding is de uitrusting die je meeneemt tijdens de tocht. Bij de beklimming van de Kilimanjaro start je in het oerwoud van Tanzania. De klim evolueert over een maanlandschap en eindigt in een reliëf met gletsjers en een dikke sneeuwlaag. “Je begint in t-shirt bij een temperatuur van 30 graden en een hoge luchtvochtigheid en je eindigt op 6000 meter bij een frisse -20 graden. Thermische kledij en een goede uitrusting zijn absoluut noodzakelijk of je het haalt of niet.”
Ondanks de uitputting bereikte hij samen met zijn vrienden na een kleine drie dagen klimmen de top van de berg. “Fantastisch om een zonsopgang mee te maken op de hoogste top van de Kilimanjaro. Ongelofelijk.” De afdaling was opnieuw een barre toch, maar eens beneden, keek hij vol trots terug op zijn prestatie. “Het eerste wat ik deed als ik beneden kwam? Een biertje drinken, het lokale ‘Kilimanjaro’. (lacht)”.
Eveneens belangrijk bij de voorbereiding is de uitrusting die je meeneemt tijdens de tocht. Bij de beklimming van de Kilimanjaro start je in het oerwoud van Tanzania. De klim evolueert over een maanlandschap en eindigt in een reliëf met gletsjers en een dikke sneeuwlaag. “Je begint in t-shirt bij een temperatuur van 30 graden en een hoge luchtvochtigheid en je eindigt op 6000 meter bij een frisse -20 graden. Thermische kledij en een goede uitrusting zijn absoluut noodzakelijk of je het haalt of niet.”
Ondanks de uitputting bereikte hij samen met zijn vrienden na een kleine drie dagen klimmen de top van de berg. “Fantastisch om een zonsopgang mee te maken op de hoogste top van de Kilimanjaro. Ongelofelijk.” De afdaling was opnieuw een barre toch, maar eens beneden, keek hij vol trots terug op zijn prestatie. “Het eerste wat ik deed als ik beneden kwam? Een biertje drinken, het lokale ‘Kilimanjaro’. (lacht)”.
Nancy Jans is helemaal verknocht aan trektochten door de woestijn. In 2004 trok ze een eerste keer door de woestijn in Algerije, vlakbij de Libische grens. Ondertussen heeft ze een tiental trektochten door de Sahara achter de rug. “Stappen door de woestijn is onthaasten”, vertelt ze. “De hele reis koppel je jezelf los van alle comfort en moderne prikkels. De woestijn is één van de weinige plaatsen op aarde waar geen bereik is voor telefoons. Dus gsm’s, facebook, twitter of internet mag je helemaal vergeten. Zelfs een horloge neem ik niet mee.”
Door haar ervaringen begeleidt Nancy nu zelf woestijnreizen. Geen sinecure en bijzondere voorbereidingen zijn absoluut aan de orde. “Water dient enkel om te drinken en te koken. Wassen doe je niet, maar door het woestijnzand word je nooit echt vuil. Woestijnreizigers moeten zich echt instellen op een gebrek aan water en een minimum aan comfort.”
Het voordeel is wel dat je niet veel bagage moet meenemen. Een galakostuum om ’s avonds te dineren is niet aan de orde. “Lichte kledij die het lichaam bedekt. Dat heb je nodig. Een sjaal die de bedoeïenen dragen is ideaal.” Naast de loden zon en de vermoeidheid worden mensen van de groep soms ziek of krijgen ze maken met een heftige zandstorm. “Dat hoort er eenmaal bij, maar het maakt de reis echt zwaar. Bij een trektocht te voet kan je gewoon niet terug. Als je ziek wordt, moet je gewoon doorbijten. Hoe lastig het ook is. Als er iets gebeurt, dan is er nooit snel hulp. Dat moet je op voorhand goed beseffen.”
Voor Nancy Jans klopt het clichébeeld van de woestijn als grote zandbak absoluut niet. Zij is verliefd geworden op de allesoverheersende stilte. “Het doet soms pijn aan de oren om te merken hoe stil het wel is. Ook s’ nachts. Dan is het heerlijk om onder die sterrenhemel te slapen. Dichter bij de natuur kan je niet zijn.”
Daan Vanslembrouck – Het Nieuwsblad/De standaard
